Każdy rodzic, prędzej czy później, będzie musiał zmierzyć się z buntem swojego nastoletkiego dziecka. Nie musisz się tego obawiać. To normalne zjawisko. Tak, jak bunt dwu, trzy czy czterolatka, tak też bunt nastolatka jest wpisany w rozwój młodego człowieka. To, jak dziecko przejdzie przez ten okres, zależy w głównej mierze od rodziców. Jak rodzić sobie ze zbuntowanym nastolatkiem? Podpowiadamy.
Co robić, gdy nastolatek się buntuje?
Przede wszystkim najważniejszy jest kontakt z dzieckiem. Rób wszystko, by go mieć. Jak? Poprzez rozmowę, ale nie taką schematyczną, ponieważ dziecko szybko to wyczuje. Nie stosuj też agresywnego tonu, bo pogawędka szybko przekształci się w kłótnię. Postaw na spokojną rozmowę. Być może rozpoczniesz ją żartem? Jej tematyka nie jest nieistotna i może być wręcz banalna. Co ważne da ona początek lub pozwolenie na poruszenie w późniejszym czasie tematów poważnych. Niech dziecko poczuje, że nie chcesz z nim rozmawiać tylko i wyłącznie, gdy coś się dzieje. Na co dzień też możecie prowadzić dyskusję.
Wsłuchuj się w swoje dziecko. To, co mówi Twoja pociecha jest bardzo ważne, ale też bądź wyczulona na to, co przekazuje jej mowa ciała. Czasami styl ubierania może wyrazić więcej niż słowa. Obserwuj, czym się zajmuje Twoje dziecko. Nie chodzi tu o bawienie się w detektywa, ale o zwykłe staranie się o to, by móc, choć odrobinę uczestniczyć w tym, co lubi robić nastolatek. Bądź rodzicem-partnerem, niech dziecko widzi w Tobie sprzymierzeńca. Niech nastolatek czuje, że może na Tobie polegać, a także nie wstydzi się i nie boi opowiedzieć o czymś, co go interesuje. Ustalaj granice rozsądnie – najpierw przemyśl je i nie ulegaj emocjom. Ważne jest też wsparcie ze strony drugiego rodzica i przyjmowanie tego samego stanowiska. Dzięki temu unikniecie ewentualnego konfliktu między sobą.
Czego nie robić przy buncie nastolatka?
Nie wyśmiewaj się z wyborów swojego dziecka. To rani jego uczucia i będzie powodem do izolacji. Zrodzi też większy bunt. Nie używaj argumentów typu: „bo ja tak chcę”, „bo tak”, „bo wiem lepiej”.
Nie poddawaj się! Nieustannie prowadźcie dialog, a jeśli czujesz, że twoje zapasy pomysłów i energii wyczerpały się, szukaj pomocy w poradnikach, bądź poradni psychologicznej. Nie wstydź się pomocy! To świadczy o tym, że jesteś świadomym rodzicem, który bardzo kocha swoje dziecko.
Uzbrój się w cierpliwość
Na pewno — prędzej, czy później — dojdziecie do porozumienia, a za kilka lat będziecie to miło wspominać! Szanujcie siebie nawzajem! Pozwól pociesze na decydowanie w ważnych tematach. Twoje dziecko doceni taką możliwość. Poświęcaj nastolatkowi więcej czasu. Zastanów się, kiedy ostatnio byliście gdzieś razem. Może to dobry czas na kino, basen lub spacer po parku?
Pamiętaj, jeśli zbudujesz silną więź z dzieckiem na wcześniejszym etapie jego rozwoju, będziesz miała większe szanse na łagodniejsze przetrwanie buntu Twojego nastolatka. Relację z pociechą buduje się przez lata. Naszym zdaniem podstawą każdej silnej relacji jest szacunek i zrozumienie, dlatego wypracuj w sobie umiejętność aktywnego słuchania. Jak jeszcze można radzić sobie z buntem nastolatka? Podziel się swoimi sugestiami w komentarzu.
2 komentarze
Z dzieckiem trzeba przede wszystkim rozmawiać i interesować się jego życiem, a dobry kontakt z dzieckiem, to z pewnością także mniejsze problemy w okresie dojrzewania. U mnie typowego buntu nie było i choć zdarzały się drobne incydenty, to nigdy nie miałam problemu ze swoimi dziećmi… miałam sporo szczęścia.
A wy się buntowałyście w tym wieku? Bo ja, szczerze mówiąc, nie byłam typem buntowniczki, ale jestem ciekawa waszych doświadczeń. Może łatwiej jest dogadać się ze zbuntowanym nastolatkiem, jeśli samemu przechodziło się w życiu taki okres? Jak sądzicie?